शाप

शाप
वाहिलेली शब्द फुले
यातना ज्या पाहिलेल्या
जखमांची भळभळ
संवेदना जपलेल्या !

ज्योतीला लागता ज्योत
फिटे अंधाराचे जाळे
वारा आगीला लागता
सर्वस्वच ना, ती जाळे !

जिवंत आहे ? मेलेला ?
आगीतही लोळलेला
मरणाच्या दारातही
धर्मच नाही कळला !!

सुरेश पेठे
२८.११.०९

निसटलेले क्षण

निसटून गेलेले ते क्षण क्षण

येती अवचित कश्यास माहीत ?

जाता येता मन करती विषण्ण !

निसटून गेलेले ते क्षण क्षण

आठवणींचे जमती कण कण

लढविले गेले रण आणि रण

थेंबां सारखे पडती टपकन

निसटून गेलेले ते क्षण क्षण

जडावले मन मन, मण मण !

ठरविले आता नको आठवण

झुरळावाणी टाकूया झटकून ?

निसटून गेलेले ते क्षण क्षण

मनासारखे येती कधी जुळून ?

मनास जातील सारे वगळून

मनोमनी राहीलना उलझन !

निसटून गेलेले ते क्षण क्षण

सुरेश पेठे

२० ०८ २००९

हायसे करावे ? ( गझल )

तुला वाटते मी तसे करावे ?

मला वाटते मी असे करावे !

असे का मला मालवून घ्यावे ?

असे काय माझे हंसे करावे ?

खुलासा मला ही दिला न कोणी

कि माझ्या सवे मी कसे करावे ?

असा का न ठोसा लगावु त्याला

कि ठोकून त्याचे ठसे करावे ?

मला वाटलेही तरी असे कां?

अता मीच का हायसे करावे ?

सुरेश पेठे

२५ जून ०९

तूं तरीही ! ( गझल )

ओळीखले ?नव्हते, बालीश तूं तरीही
आलो नजीक तेव्हा गेलीस तूं तरीहि
.
जाशील तूं कधीही, चिंतेत रात गेली
ना एकरूप झालो, होतीस तूं तरीही
.
सांगून जावयाचे होतेस तूं मलाही
काहीच का नसे म्हणालीस तूं तरीही
.
आळीव राग मी रे ऐकावयास येतो
ऐकू न ये असे ? गाईलीस तूं तरीही
.
माझ्या मनात राही कांटा सले मलाही
चालेलना मनी राहीलीस तूं तरीही
.


सुरेश पेठे
८जून०९
[ ह्यातील दुसरा शेर श्री अरविंदजीं नी दिलेला आहे. त्याला गुंफून ही गझल लिहीली आहे. ]

डोकावणार आहे ! ( गझल )

वेगा सवे मनाच्या मी धावणार आहे
जाते कुठे कुठे ते मी पाहणार आहे

वेगात धावलो मी पाडाल का मलाही ?
काही मला तरीही ना लागणार आहे

लागावया मलाही, घालाल पाय मध्ये
पायात दोन ही बेड्या ठोकणार आहे

मार्गात धावणाऱ्या श्वानास काय पाहू
श्वानास त्या सर्वथा मी चावणार आहे ?

पाहू जरी कुठे, काही दीसणार नाही
माझ्यामनी मनाच्या डोकावणार आहे

सुरेश पेठे
५ जुन ०९

( वरील मतला , गजल परिचयाच्या दिवशी दिला होता पण गझल आज पुरी होतेय असे वाटते श्री भूषणजी व श्री अजय जींनी मान्य केली तर !)

गोविंद गोपाल !

होतो गर्भात, पहूडलेला माझा मी अति शांत

सुखावलेली ती माय चुळबुळीने माझ्या आंत

बाहेर आलो या जगी, तुमच्यात मी रहायला

पण ? काय ही गडबड मिळतेय ऐकायला ?

अरे देवा, कशाला तूं , मजला इथेच धाडले 

आईविना  करू काय आधीच का नाही गाडले ?

माते तूं गेलीस, सोडूनि मला घालूनि जन्माला

कसे साहू आता कां न तत्क्षणी मज उन्माळला

ऐकू येतेय कुजबुज, कोण मला सांभाळील

हाय दैवा, क्रूर अशी थट्टा कां रे आरंभलीय ?

हा गोंधळ चालला असता अवतरली माय

लेकरूं स्वत:चेच समजून उचलले काय ?

क्षणात घेई मांडीवर पहूडलो पदरांत

जणु काय मजला पुन्ह:श्च घेतले उदरांत !

भूक माझी कळली तिला, ऐकून माझा आकांत

स्तनाशी कवटाळून घेताच झालो की मी शांत !

हळूंच मी पाहतोय मातेचे ते सुंदर मुख

शेजारीच शांत निजविलेला माझा बंधू एक

अल्पस्वल्प बुध्दीला माझ्या, काही कळलंच नाही

सुखावलेली माय, आम्हा दोघात काय ते पाही ?

सुखावले इतरे जन, शांत झाला कोलाहल

आम्हांकडे पहात माय म्हणे, गोविंद गोपाल !!

सुरेश पेठे

२८ मे ०९

पोरका ?

मी अबोल जरी, जन तरी बोल बोली

म्हणती ’रूपाचा तोरा’ मिरवित चाली

दुर्लक्षित करते, कोणीही बोलो काही

मी माझ्यात मजला फिकीर त्यांची नाही !

कां लागू तोंडी, दुतोंडी, काय मज कमी ?

माझं बाळ जवळी, हीच मजला हमी

मी माझ्या बाळात मजला न पर्वा काही

गोड गं छकुला त्यातंच रमून जाई !

******************************

काय ?गलका बाहेर होतो कोलाहल

म्हणे माय गेली, लेकरू मागे राहीलं

चर्र झाले हृदयी , ऐकोनी टाहो त्याचा

क्षणात गेले ,उचलोनी आणीले त्याला

रूप त्याचे काळे वा गोरे मज ना ठावे

छाती घेतला गोळा, हृदयी मनोभावे

माझा जसा, हाहि तसाच ना बाळ मज

आईविना पोरका कोण म्हणेल आज ?

मीहि ओली बाळंतीण फुटलेला पान्हा

आई जिवंत त्यांची ओटीत दोन कान्हा !

.

सुरेश पेठे

२७ मे ०९

 

हकालपट्टी

मी सांगीतले म्हणतो ?
कळली रे लुच्चेगिरी
टाहो फोडीत येईन
हांकलेस मला जरी !
.
विरहाग्नीच्या ज्वालात
म्हणून का जाळतोस ?
कवटाळून घेतले
आता मला टाळतोस !
.
म्हटले होते ना तुला
एकदा संपव मला
एकदाच मिटव रे
अधांतरी का टांगला ?
.
पुन्हा तुला विनवतो
विचार नको बदलू
उघड दार, आत घे
मजला नको रे टाळू !
.
सहन नाही होणार
असली हकालपट्टी
पुन्हा यायला लागेल
कराया खरड पट्टी !
.
.
सुरेश पेठे
२४मे०९

HE.... is my GOD .चा.भावानुवाद

HE.... is my GOD
Dear Readers, This is my first ever effort to penn down something in english on my own.. and that too about Almighty GOD... Hope you all will like this effort.. and I know there will be lot of mistakes so please forgive me..cos its a very first effort...
=============================================================
HE.... is my GOD

HE is watchning me
up there from the clouds.....
HE is testing me
with his toughest exams....
HE.... is my GOD .....I feel his presence around

HE has chosen me
among all the People....
HE has faith in me
that makes me Special...
HE.... is my GOD .....I feel his presence around

HE gives me strength
when nothing goes right
HE makes me smile
and the darkness also shines
HE.... is my GOD .....I feel his presence around

HE is with me all the time
Give me pain and give me sorrows
I promise you will not let you down
HE.... is my GOD .....I feel his presence around


...........Bharati Sarmalkar (28-04-2009)


**** **** **** **** **** **** **** ****
HE.... is my GOD ..भावानुवाद
भारती, सरमळकर च्या "HE.... is my GOD " ह्या वरील कवितेचा
मला उमगला तो भावानुवाद खाली दिला आहे.

माझा तो परमेश्वर !
. . . . माझ्या भंवती वावर !
.
निरखतोय मजला
मेघात तो दडलेला
पारखतोय मजला,
खडतर परिक्षेत
माझा तो परमेश्वर !
. . . . माझ्या भंवती वावर !
.
निवडलं त्याने मला
डावले सर्व जनां ला
विश्वासाने संपादले,
विशेषत्वाने मजला !
माझा तो परमेश्वर !
. . . . माझ्या भंवती वावर !
.
चमकतं अंधारात
दाखवतोय हास्यात,
माझ्यातली ती ताकद
नसूनही असलेली
तो माझा परमेश्वर !
. . . . भंवती वावरतोय !
.
वास्तव्य़ त्याचं माझ्यात
मी जरी असे दु:खात
कुठल्याही प्रसंगात
निराश कसा करील ?
तो माझा परमेश्वर !
. . . . भंवती वावरतोय !
.
.

सुरेश पेठे
२८एप्रिल०९

कवितांचे गाव विस्तारते !

अभिनंदनांची ह्या आवृत्ती
आता कसली घेता निवृत्ती
.

डुंबलेले राहो इथे सदा
करूया नवनवीन ’अदा’
.
दखल घेता सफल होते
कवितांचे गाव विस्तारते !
.
हूल नव्हे ही चाहूल आहे
साथीला नित्य राहूल आहे !!
.
.
सुरेश पेठे
३०एप्रिल०९

कसे सांवरू

कसे सांवरू


भल्या पहाटे मला सोडून कुठे तूं गेलीस ?
ढगां मागे लपते, मला दिसत कां नाहीस ?
लहान आहेस कां तूं, ढगां मागे लपायला ?
आमच्यात येना कधी, लपंडाव खेळायला !

म्हणतात " तुला आता नवी आई आणणार "
तूच सांग ना आई मजसी, तूं कधी येणार ?
बाबाला विचारले तर उत्तर देत नाही
तूच सांग ना आई त्याला, मला माहीत नाही

नेहेमी मला सोडून, कुठे कुठे जायचीस
दिले जाऊ नसते , सांगून गेली असतीस ?
बाबा म्हणतो रोज रोज तेच नको विचारू
तूच सांग ना आई कसे मी मजला सांवरू ?


सुरेश पेठे
२६एप्रिल०९

दृढावलेली नाती ?

दृढावलेली नाती ?
.
.
कधी कधी वाटतं, दृढावतात कधी नाती
कल्पना नसते कधी, असतात का तरी ती ?

पाखरा सारखी ती टपकतात अंगणात
वसतीला रहातात वळचणीला मनात

किलबिल नित्याची त्यांची सोबतीला हवीच
नात्यांची गुंफण वाढवलेली चालायचीच

इंद्र्धनुष्यांची रेलचेल मन मोहरते
खेळ नाना बघताना मन हरवून जाते

वाटे नाते घट्ट झाले, लागे त्याला घर घर
कशाला हवी नाती, लावून जाती हूर हूर ?

एके दिवशी होतो सन्नाटा, किलबिल गुल
घरटे जाई कोलमडून मनही मलुल !

पाखरावाणीच आलेली जेथल्या तेथे गेली
दृढावता दृढावता आली तशीच संपली !
सुरेश पेठे
०९एप्रिल०९

नेत्र दातेहो ss !

आपल्या जवळ आहेत,
जीवंत दोन मोती
जाळून त्यांची राख
करू नका न माती

जपलेला ठेवा हा
कां न दान देती ?
आम्हास हव्यात ना
त्या दिव्य ज्ञान ज्योती !!


सुरेश पेठे
२३मार्च०९

माझ्या प्रदर्शना निमीत्त मनोगत

(मी आणि माझे सहकारी असे आठ जण बालगंधर्व कलादालन , पुणे येथे आज, २६ मार्च २००९ , गुरूवार रोजी संध्याकाळी ५ वाजून ३० मिनीटाने आमच्या चित्रांच्या प्रदर्शनाचे उदघाटन प्रसिध्द चित्रकार व संस्कारभारतीचे राष्ट्रीय मंत्री श्रीयुत रवि देव ह्यांच्या शुभहस्ते करीत आहोत.
तेथे मी माझ्या चित्रांना मांडतोय, तस्सेच हे मनोगत ही तुम्हा पुढे मांडतोय ! )

माझ्या प्रदर्शना निमीत्त मनोगत

माझ्या मनी मनोगत, तुम्हा पुढे मांडतोय
दिन उगवला आज, तेच तुम्हा सांगतोय

सप्तरंगांची चाहूल , होती मनी बालपणी
मिळे त्यास अपसूक , माती आणि खतपाणी

पण कधी वाळवंट , कधी दिसे मृगजळ
कधी हाती करवंटी. कधी भरेना ओंजळ

दिन गेले वर्षे गेली, कुठलं फुलपांखरू ?
सुरवंट तस्सा राही , पाहू सारेच विसरू

पण नाही न्याय आहे,’ देवा’ पाशी वाव आहे !
’संस्कारभारती’ ची साथ , सदाचि पाठी आहे !

मज आता ना फिकीर, अर्धे आयु उलटले
पुर्वीचे दिन सगळे , आता सारे पालटले

आता जगतो मस्तीत , रोज रोज काढी चित्र
भेटीला या जीवा शिवा , प्रदर्शना आले मित्र,

हीच सारी करामत , मांडीली माझी तपस्या
आशिर्वाद द्या शुभेच्छा , असुद्या की अमावस्या

माझ्या मनी मनोगत, तुम्हा पुढे मांडतोय
दिन उगवला आज, तेच तुम्हा सांगतोय


सुरेश पेठे
२६मार्च०९

शोध मनाचा..आठ मार्च चा ! ( एक काव्यमय वॄत्तांत )

शोधाला जमलॊ सारे, मनाचे पापुद्रे पाहू
पापुद्रे समुद्रावाणी, उकलण्या कैसे जाऊं ?.......१
..
गावी आला धबधबा, नावातंच दबदबा
ऐसपैस गं बसला, क्षणात वाहू लागला ........२
..
शब्द वेडा शब्दामाजी, ऐकू लागे एकेकाची
फैरी झडल्या झडल्या, पेश सर्वां कवितांची ......३
..
मिनीटे सेकंदाची गं, गणती कैसी करण्या
ओघ ओघा आवरेना, लागे कविता सजण्या! .......४
..
घडल्या क्षणांची पाने, लहरली रानोरानी
कविता कैसी स्फुरावी, सांगु लागली गं वाणी ........५
..
जीव आणिला कानात, वेचिता शब्दन शब्द
धुंदीत रंगले सारे, सामोरे ठाके प्रारब्ध ! .........६
..
पाहूणा न तो राहीला, आपुलकीची दे थाप
संपला तास अमुचा, चूप सारे आपोआप ! ........७
..
धार ही अमृताची, वाटलीही संपू नये
ट्रींग ट्रींग ट्रींग वाजे, वेळच गं संपून ये ! ..........८
..
सत्र दुजे, सज्ज सारे, ऐकूनि आधीचे,वारे
पिऊनि वेडे धुंदीत, फैर झडवी आवडे .........९
..
धावता धावता काटे, "वाढलीत" सारी ताटे
सगळे धुंद ऐकत, भुकेलाही झाले फाटे ! .........१०
..
काक लागे कोकलाला, एक झाले संपवाया
गप्पात भरली पोटे, सत्रास सज्ज तिसऱ्या ! ........११
..
अफलातुनि कल्पना, चार संचात वाटणी
कल्पना लढविल्यात, अलग त्यांची धाटणी .........१२
..
सुरूवात करीती गं, पुढे येऊनि संचात
उघडू लागले सारे, जे दडलेले मनात ! .........१३
..
मनाच्या मनी रंगले, उमलले संच चार
श्रोते आम्ही मंत्रमुग्ध, घड्याळ दाखवे चार !! .........१४
..
निरोपा जमले सारे, मनात एकच ध्यास
चिंतन मनन सार, चला करूया अभ्यास ! .............१५

..

सुरेश पेठे
१०मार्च०९

शोध मनाचा ! (भाग तीन )

..
मनाचिया बातचीत
केली थोडी अकस्मात
मन नाहीच सोडीत
माझा पिच्छा, मन:शांत ! .... १
..
मन विटले पाहूनि
स्वप्ने अवघी विरली
हटली झांपडे सारी
आशा आकांक्षा नुरली .... २
..
जळमटे झटकली
लक्तरे झळकलीत
मनात जरी निराशा
घाली बाहेर वाळत ! .... ३
..
मनातले मनामध्ये
कधी येई ओठावर
कधी गळे नजरेत
घ्यावे समजून सार ! .... ४
..
माझ्या मना-मनातून
तुला करी आवाहन
तुज साठी अनुष्ठान
मी ते इथे आरंभले ..... ५
..
पाकळ्यांना उलगडू
मनातील अंतरंग
शोध घेऊ कण कण
उधळीत सप्त रंग ..... ६
..
येऊ पुन्हा एकत्रित
फड रंगवु मन- काव्या
झपाटून शोध घेऊं
आश्वासित संचिताचा ! .... ७
..
जीवा-शिवाची ही गांठ
आता मला हवी भेट
आता नको लपंडाव
खेळ पुरे भेट थेट ! ..... ८
..
तुझे अखंड चिंतन
तुला दिले आवंतण
मना शोध ओसंडून
येऊ दे मनी उधाण ! .... ९
..
..
सुरेश पेठे
०५मार्च०९

शोध मनाचा ! (भाग दोन )

मनाच्या शोधा निघालो
शोधीत शोधीत आलो
पण गरज जननी
शोध शोधती अवनी ......... १
....
मन माझे भीर भीर
शोधू पाहे विषयाला
शब्दच त्वरेने येती
विशदा ह्या आशयाला .......२
....
चला पाहूया ना गाभा
आपल्यास सर्व मुभा
म्हणे पोचू अंतरंगा
साथ त्याची पांडुरंगा ....... ३
....
मन ठेवू तुझ्या पायी
सांभाळ रे तुझे ठायी
माझे मन तुझियात
उकलेले आंत आंत.......... ४
..
नवरसांचे आगर
ठाव अथांग सागर
षडरिपूंचे हे स्थान
येथून होय प्रस्थान ......... ५
..
मना सारखे कां होई
ना होई मनासारखे
कायहो सारखे सारखे
क्षणात होई पारखे ! ..........६
..
मन माझे अग्यम ते
आठ तारखेला शोधू
मनीच्या घालमेलीचा
मुहूर्त तेथेचि साधू ? ......७
..
माझ्या मनातले बोल
पोतडीत पडे खोल
उघडू पाहे राहूल
पोतडीतील माहोल ! .......८

..
सुरेश पेठे
०५मार्च०९

शोध मनाचा ! भाग एक

कुणा घ्यावयाचा शोध
दडलेय काय मना ?
शोधून शोधता नाही
ठाव घेऊ मिळेचना !
..
हे काम त्या कुंभाराचे
तुडवी माती पायाने
मातीत मन घडवी
मातीचेच अवधाने !
..
ही तर त्याची किमया
ज्याने घडविली काया
बहुविध मनी रूपे
पिसारा पसरी छाया !
..
पिसा सारखे हलके
तरंगते मन वेडे
वेडेपणातूनच रे
सर्वां रूपडे आवडे !
..
ह्या माती मधून बीज
मनी पेरतो सदैव
त्याचेच ना आहे शेत
उगवितो रे सुदैव !!
..
एक बीजा पोटी तरू
होईल त्यांचे अर्णव
करता करविता तो
ठेव मनी रे जाणीव !
..
विषयाची चिंता त्याला
अल्प ना कमतरता
मनी वसलेले आहे
प्रकटते उगाळिता !!
..
शोध घेण्यास उतरा
अंमळ ह्या चिखलात
चकीत होऊन जाल
सांपडे मन-मनात

शोध कितीही घेतला
अपूर्णतेने शापिला
शोध जारी तरी ठेवा
प्रयत्ना त्यासी अर्पिला

..
सुरेश पेठे
२३फेब्रु०९

मिळाला एकच धडा

आता न वाटे कुणाचा
जरासा ही राग लोभ
मनाची तयारी होय
पुर्वीसारखा न क्षोभ
..
कुणा धूप का घाला
कुणाची कराची पर्वा
कोणी कुणाचेही नाही
आपणच सर्वे सर्वा
..
जगी नित्य जन्म घेती
लाखो करोडोने जीव
पोसण्यास बसलाय
तो सदाचाच आजीव
..
पापपुण्यांची तो त्यांच्या
हिशोब सदा राखतो
काळजी उगा वहावी ?
शिल्लक किती ठेवितो
..
मनोमनी अपेक्षांचे
उगाच वाहतो ओझे
उगाच मनी ठेवितो
हे माझेच, ते ही माझे !
..
वाट लागे विश्वासाची
विश्वास कां ठेवायचा
घात पात घात पात
आकांत च करायचा !
..
जगावे ही मुक्तपणे
इथे यावे मुक्ततेने
सदा सर्वच समयी
रहावे विरक्ततेने
..
जगी येउनि आम्हासी
मिळाला एकच धडा
यायचे आणि जायचे
नागडा अन उघडा !


..
सुरेश पेठे
१७फेब्रु०९

प्रेम देऊ, प्रेम घेऊ करू बरसात

उत्साह वयात नसतो , असतो तो मनात
मनाने रहा उत्साही , येईल सारे हातात !
..
इंद्रधनुची कमान, रंग त्यात सात
उधळुनिया रंग , करू सर्वांवर मात
..
रंग भंगले कां ? उत्साह संपतात !
हात सुटला कां ? घेतला जो हातात
..
रंगात रंगताना, तुझी असो साथ
मार्ग क्रमणे आहे, घेउन हाती हात
..
मार्गी कोण आले, गुंतले की कोणात ?
खुलली न असता, कलिका सुकतात ?
..
मार्गात थांबणे नाही, होई जरी रात
माघार नाही जराही, जरी होय आकांत
..
माहीत नाही सारे, उगा झुंजतात
या मिळून सारे, करूयात रुजुवात
..
घेऊ शपथ, ना बाहेर काही आंत
निर्धास्त होऊद्या आजची सांजवात
..
आजच्या दिवशी करूया एक बात
प्रेम देऊ, प्रेम घेऊ करू बरसात
..
सुरेश पेठे
१४फेब्रु०९

कागदी शिक्षा !

कड्यावरून लोटली
भावमूलक अक्षरे
कोरडी की होती ओली ?
पसार महदंतरे !

ओलेत्या त्या भावनांना
कोरडी कागदी शिक्षा !
पुसली जरी गेलेली
कोण घालील भिक्षा

मातबरी ती शब्दांची
जपून ठेवा अक्षरांना ?
पायमल्ली हो जरीही
सांडून जाता भावना !!


सुरेश पेठे
१२फेब्रु०९

वाट पाहीन !

म्हणतोस वाट पहा
आहे माझी ना तयारी
पाहीन तुझी वाट रे
मला हवी तुझी यारी !

भारलेली चेतना ही
तुझ्यामुळे माझ्या अंगी
साथ तुझी असतांना
काय कमी अंतरंगी

माझ्या मनी तुझी आंस
धरूनिया तुझी कास
उरलेला माझा काळ
तुझ्या संगे घेईं श्वास !

वाट पाहीन रे तुझी
अगदी अंतापर्यंत
तेव्हा तरी असशील
साद घालीत हांसत !!

सुरेश पेठे
१०फेब्रु०९

आसुसलेला जीव

माझी आशा वेडी होती
मृगजळा मागे धांव
तहानलेला राहीला
आसुसलेला रे जीव

वेडी आशा वेडे मन
त्याची धांव कुंपणाशी
केला कितीही आकांत
तुजपाशी ना पोंचशी !

तुझ्या माझ्यात अंतर
कधी ते कमी होणार?
जीव होता लावलास
पाझर ना फुटणार ?

नको असा अंत पाहू
नाही राहीले रे त्राण
घे एकदाच जवळ
जाण्य़ापुर्वी हे रे प्राण !

सुरेश पेठे
०९फेब्रु०९

नको ओझे जाताना !

नको ओझे जाताना !

आज त्या घटनेला महिना झाला असेल 

कोण जाणे वर्ष ही उलटेल   

पुढील वर्षे मोजली तरी जातील का ?

कोण्या एका क्षणी, कोणी एक भेटते, हृदयी बैसते !

काहीतरी फसते, हृदय रिकामे हॊते !

खरंच?  हृदय रिकामे हॊते ....पोकळी करून......की घर करून ?

पोकळी कशाला म्हणतात?...... म्हणजे मोकळी जागा ?

कुठे असते ती पोकळी की मोकळी ?  हृदयात......मनात ....?

तसं तर आयुष्य हीच एक मोठ्ठी पोकळी, एकदम आगळी !

काय काय भरले आहे त्यात ? काय रहाते काय जाते ?.....

भरते म्हणजे तरी काय ? वस्तू आहे दाखवायला ?

वेळ कुणाला बघायला? जो तो आपल्याच धुंदीत, बेहोषीत !....

कधीतरी ... होते भेटणे ! वाटते भरले सगळे जणूं !

माववायला नसे जागा एकही आता अणू- रेणू !

क्षण एक पुरे पण त्याला..... रिता व्हायला !

वेळ नसे विचार ही करण्या !

आता ?...

पण नाही ही तर ’ त्याची ’ योजना ! उगाचंच कशाला कमर वांकवायला ?

नको ओझे जाताना !

सुरेश पेठे

२६जाने०९

 

जवळलेस कशाला ?

भेटावयाचे नव्हते ना ?
खुणावलेस कशाला?

बघायचे नव्हते ना?
नेत्रकटाक्ष कशाला ?

हसविण्या साठी मला
रडविलेस कशाला?

जिंकायचे होते तुला
हरविलेस कशाला ?

तोडायचे होते तुला
जवळलेस कशाला ?

सुरेश पेठे
२१ जानेवारी २००९

मित्रत्वाची ऐशीतैशी ( ऑर्कुटवरच्या )

ऑर्कुट वरची तूं तरी खरी आहेस का गं ?
किती जरी घेतला शोध काढला होता मागं!
पोहोचूं का ठरल्या ठिकाणी? मला आता सांग
नाहीतर कोणी उगा, धरतील राग राग ! ..... ( १ )

कळले इथले सारे, एकूणच ना बेगडी
नातीगोतीं चा मामला एक्मेकां वर कडी
प्रोफाईल असते फक्त खोट्या माहीती साठी
कोणी करती कवतिक, म्हणे मित्रत्व जोडी ! ..... ( २ )

मित्रत्वाची ऐशीतैशी ते तरी खरे असशी ?
नातीगोतींचा गोतवळा काका ताई मावशी
नावां पासून साऱ्यांना वेगळाले घडविशी !
जो तो राहात असतो स्वत:लाच फसविशी ......... ( ३ )

"नात्यांची वीण घट्ट करुच नये.." अगदि
"कुठलच नात तितकसं जपुच नये.." कधी
कोणी तरी जेव्हा म्हटले, मनी ठसला हा मंत्र
एकदम पटला रे , कायम चा कानमंत्र ........ ( ४ )

सातासमुद्रा पल्याड बनला मित्र क्षणात
खरे ना ? आमचे होती तुकडे एका घणात !
कालपावेतो सगळे बागडले अंगणात
गैर-समजातून की हो झाली वाताहत ! ........ ( ५ )


( वरील चवथ्या कडव्यातील दोन ओळी सुप्रिया पाटिल च्या " मित्रत्व " ह्या कवितेतून घेत आहे.)

सुरेश पेठे
१९ जानेवारी २००९

संक्रांत महिमा

संक्रांत म्हणजे सण, प्रेम वृध्दींगताचा

पूर्व संध्येस भ्रमनिरास झाला त्याचा !

स्निग्धता अति घसरण्यासच मदत करी

अति गूळाची गोडी, अगोड पणे साथ देई !

तिळा देत असता, तिळमात्र प्रेम नाही

गुळाचा चिकटपणा पण सुटतच नाही !

मनासारखे आजपावेतो कोणास मिळाले ?

नेमेचि येतसे संक्रांत, तो त्यां वर भाळे !

रूढी प्रिय मानव चिकटून त्यास राही

काळाचा महिमा, पण लक्षात कोण घेई ?

सुरेश पेठे

१४ जानेवारी २००९

मी कोण ? आहेस कसा ?

स्वत:ला विचारले मी , मी कोण ? आहेस कसा ?

उत्तर नाहीच आले , ऐकल्या टाळ्या व हंश्या

मी तर बावळटसा , खिजगणतीत कसा ?

कुत्सितसे पाहूनच , पळला धूम ससा

सागराला विचारले , कुठे आहे रे किनारा ?

खळाळतच म्हणतो , तुम्ही प्रथम मला दिसा !

आकाशी सुध्दा नगण्य , शोधे अग्रगण्य NASA

विचारतॊ कोण तुम्हा , कुठे असा किवा नसा !

भिकारीही पळतोय , पाहून रिकामा खिसा

तुम्हा कुठे कशी जागा , कसे म्हणतील बसा ?

कोणासही काही नाही , तुम्ही रडा भेका रुसा

बळी तोच कान पिळी , नियम जगाचा असा

तू तर रे क:पदार्थ , कोपऱ्यातच ना बसा

मी निरोप घेण्या आलो , कोणा वेळ इवलासा ?

'तू' तरी यावेस ना ? तू ही घेतलास वसा !

उमटत नाही ठसा , त्यासी न्याय जगी खासा !!

सुरेश पेठे

३१ डिसेंबर २००८