बळजबरी

त्या प्रशान्त वेळी नदीच्या किनारी ,

निर्मनुष्य जागी बसलो जवळी

हलकी शी एक सर पावसाची

निकट येण्यास ती होती पुरेशी .... ॥ १ ॥



होते धुंद सगळे तूं ही बेधुंद

डोळ्यात तुझिया वाचला आनंद

मी त्यांत तितकीच रमून गेले

समीप तुझ्या हळूंच सरकले .... ॥ २ ॥



विश्वासले होते तेव्हा तुजवरी

ठसले होते चित्ती रूप निर्मोही

बेभान क्षणी तूं मजला चुंबिले

करकचून मिठीत सामावले ! .... ॥ ३ ॥



अवचित होती ही तुझी धिटाई

धिक्कारून तुज मी तेथून जाई

चिडले, उठले, रागाने बोलले

तिरस्कार मनात ठेवून गेले .... ॥ ४ ॥



अजुनि आठवे ती बळजबरी

अजून ही होते कावरीबावरी

ठेवून सुप्त हेतू तरी अंतरी

मज हवी तुझी ती बळजबरी .... ॥५ ॥



सुरेश पेठे

०६ ऑक्टोबर २००८