Monday, December 29, 2008

हीच माझी सांगता रे !

जात आहे मी अता रे
माग माझा काढता रे ?

पाउले टाकीत जातो
मार्ग माझा एकटा रे

रात्र नाही दीवसा रे
मी पहातो दीव्य तारे

घेउ द्या श्रमीत झालो
हीच माझी सांगता रे !

दिव्य दृष्टी लाभता ही
आसवांना ढाळता रे ?

एक गेला काय झाले
संपले का खुंटता रे ?

सुरेश पेठे
२९ डिसेंबर २००८

मी तुला जे सांगतॊ ते
काय त्याती कूटता रे ?

घ्या मजा या काव्यपक्ती
कां न त्याना लूटता रे ?

सुरेश पेठे
३० डिसेंबर २००८

Saturday, December 27, 2008

सामावयाची

      ( १ )

देवा तुझे रे अनंत उपकार
दिलास तू देहा सगुण आकार

दिलेस मजला तू सगे सोयरे
पाश अडकवुनि घेतले सारे

ज्यांच्या ज्यांच्या सवे झिजवली काया
उगाच वाटते जवळी असाया

ही पण माया ! मज तूच लावली
सुखात जावे हे दिवस म्हणुनी

जीव लावुनी घेतलेले होते रे
गळी लावले पाशांचे हारतुरे

पण तू आहेस आपमतलबी !
कावे असले येतात मज ध्यानी

काय साधसी अडकवुनि पाशा
कळले कावे सारे मज आताशा !

तट तट तुटतांना होती क्लेश
इच्छा जाण्याची, न राहो लवलेश

तजवीज तुझी आली माझ्या ध्यानी
इशारे लगेच उमगले मनी

तुझी संगत मज बहुमोलाची
आंस एक तुझ्यात सामावयाची

मी तर आहे रे तय्यार केव्हाचा
सांग पुढील मुक्काम करायचा ?

सुरेश पेठे
२८ डिसेंबर २००८

      ( २ )

मी निघालो मजला सामवायला
आलो इथे राम राम करायला

धन्य मज केले आपण जरी ही
निघावयास हवे आता तरी ही !

नसे राग लोभ, न काही जिव्हाळा
नुरे काही द्याया नुरला हवाला

नको पाश इथले जवळी आता
मार्गस्थ राहू द्या एकटा एकटा

केलेत बहुत प्रेम मजवरी
कसा होईन त्यासाठी उतराई

निघालो आता मजला सामवाया
आलो अखेरचा राम राम द्याया !

सुरेश पेठे
२८ डिसेंबर २००८

      ( ३ )

कविता कविताच असते
अर्थ नसतो त्यात दुसरा

का उगाच लावित बसता
का उगा कवीं वर घसरा ?

त्याच्या मनीचे ते सांगणे
मी मांडला फक्त पसारा!

आंस मनीची तीव्र दिसली
मागताहे म्हणून तो आसरा !

आपुल्या मनीच्या अर्थांना
चिकटवू नका, ते विसरा

सुरेश पेठे
२९ डिसेंबर २००८

      ( ४ )

विसरलात जे नको ते
मज धन्य धन्य केले
उपकार फेडणे अशक्य
न जन्मी या ते होणे !

आता मला तुम्ही हॊ
निरोप द्या अखेरचा
वाट ही नव्हेच माझी
चुकलाच, मार्ग भलता !

संपला रे इथला सर्ग
सापडला मज नवमार्ग
का घालवू काल व्यर्थ
पाहू द्या मज तो स्वर्ग !

जन्म इथला घालवलेला
स्मरणात नित्य ठेवीन
आठवांची सर्व पुष्पे
नित्य नित्य वाहीन !

सुरेश पेठे
३० डिसेंबर २००८

Saturday, December 20, 2008

वाट पाहताना

मी इकडे, तुझी वाट पाहताना
काय झाले तुज, वाट सापडेना ?

आठवते आभाळातून पडताना
गरजत चमकत येताना

आठवते खळाळत वाहताना
सागरी नि:शब्द तळमळताना

दिसतेस एकेक तारे मोजताना
हेलावते मन ज्योत तेवताना

अस्तीत्व तुझे अनवट ऐकताना
भिनतो श्वास गंध हुंगताना

दिवस रात चक्र फिरताना
विरहाची ज्चाला सोसताना

क्षण एक जाईना आठवताना
मी इकडे गं तुझी वाट पाहताना

सुरेश पेठे
२० डिसेंबर २००८

Wednesday, December 17, 2008

उत्तर

प्रश्न तेथे उत्तर कायम
ह्ट्ट हवाच कशाला पण?
उगा कशाला उत्तर मांगा
मागितले की रांगाच रांगा !

नशीब नशीब हेच काय
दु:ख सोसाची संवय हाय !
पराभवाचा बसला फटका
हवी कशा त्यातून सुटका ?

जीवनाचं हे रहाटगाडगं
कोणी बुडतं कोणी तरतं
हंसतं कोणी , कोणी रडतं
स्वार होऊन,मजेत राहतं !

सारीच सुखे घेऊन उरी
दु:ख ठेवायचे पर दारी ?
सुख दु:खे असे समाने
ठेवीले अनंते समाधाने !!


सुरेश पेठे
१६ डिसेंबर २००८

Thursday, December 11, 2008

शाश्वत

शाश्वत प्रेमात हेचि एक सत्य जाण
त्रुटी नामक नसे, जगी काही प्रमाण !

अवगुंठुन येतो तोचि असे स्वभाव
वाचता येतील असे मनीचे भाव ?

व्यक्ती फुलुन येते अंतर मनात
आमचे प्रेम ठरते, लपले जे आत !

प्रेम बसते जे त्या अंतर मनावर
व्यक्ति व्यक्ति जरी होतात अनावर !

बसले ते बसले की बाकि सर्व गौण
दिसु लागति मग अवगुण तेच गुण !

समजून असा आहे अजून एक त्यात
ओळखा ते शाश्वत जगी सर्व म्हणतात !

होईल जेव्हा आपलेसे ती होय निष्ठा
करा त्या साठी प्रयत्नांची पराकाष्ठा

जगी दुजॆ आहे शाश्वत सांगा ?
काय भुललासी वरलिया अंगा !

सुरेश पेठे
१३ डिसेंबर २००८

चरणी शरण दुजे काही नाही !

धीर आता मुळी धरवत नाही
अधीर मन हे आवरत नाही
मी कसे सावरू? सावरत नाही
लक्ष लक्षापाशी ठहरत नाही ....१

मनीचा पतंग लहरत नाही
मन तुजला रे विसरत नाही
आशेचा किरण झिरपत नाही
मनी चा विचार सरकत नाही ....२

मनाची कवडे उघडत नाही
मनाचे पांखरू विहरत नाही
मनातून सारे माझ्या जात नाही
मनाचा कोंडमारा संपत नाही ....३

जीवाची तडफड थांबत नाही
कुठली मिजास मिरवत नाही
तुझा पाठलाग करवत नाही
दर्शनाची आंस सोडवत नाही ....४

खोलीचा ठाव तुझ्या, लागत नाही
तरी हाती माझ्या गवसत नाही
ऋणानुबंध हे मोडवत नाही
चरणी शरण, दुजे काही नाही ! ....५

सुरेश पेठे
११ डिसेंबर २००८

Wednesday, December 3, 2008

भेट नाही जीवा शिवा

मूर्तीमंत भिती उभी, मज समोर ठाकली
तूं तुझ्या अन माझ्यात, कां अशी रेघ आखली

संपले अद्वैत अपुले, कां उगाच वाटले
अनंत योजने दूर, मजसी इथे लोटले

वाढता वाढत आहे, ही आपल्यातली दरी
हीच एक भिती मज, काळीज जाळे अंतरी

होय भास नित्यनवा, जवळी माझ्या तूं उभा
भासच तो छळतो गं, दिपवीत दिव्य प्रभा

काय एकेकाची तर्‍हा, आनंद होय का तुवा ?
जीव जाय विरहाने, भेट नाही जीवा शिवा !


सुरेश पेठे
०३ डिसेंबर २००८

अस्वस्थता

सुचतच नाही काही
बधीरता अंगी आली
नकळे कळून सारे
जाणीव मरून गेली

आकलनाच्या पल्याड
उघडेच ना कवाड
निसटून गेले सारे
अवचित हे घडले

कोणास काय विचारू ?
घरटी कुठे पांखरू
काय पाहू काय सांगू
आघात कसा विसरू

मन नाही थार्‍यावर
काय काय गवसले
होते ते ते हरवले
ठावुक मजसी नाही

मनाची अशी अवस्था
इथे सारी अस्वस्थता
ही तर त्याची व्यवस्था
हाच इथला शिरस्ता


मेघांनी नभ भरले
चमकत भिवविले
स्वच्छ अगदि दिसेना
मळभ दूर सरेना !!

सुरेश पेठे
०२ डिसेंबर २००८

गुंतवणुक !

गुंतले हृदय माझे तुझियात

तूं गुंत ना , पूर्ण होईल जीवन

मी वाहते, ओढ रे तुझिया कडे

भरतीची लाटेत खळाळत ये १



मनाची चौकट पूर्ण रे भरली

असण्याने तुझिया भारावले मी

तूं सांडलेले क्षणा क्षणांचे कण

वेचिंत फिरते गुंफित घेऊन २



अस्पष्ट स्पर्शाची होताच चाहूल

भांबावले आठवाने क्षणभर

श्वासात राहू दे, मज वाटते रे

सामावून मज घेण्या, उशीर रे ? ३



सुरेश पेठे
१७ नोव्हेंबर २००८