जगी नसे दुजे, आळवाया ॥ १ ॥
जगी हेंचि आहे, आठवणींचा खेळ
तोंचि एक मेळ, सत्यरूप ॥ २ ॥
हृदयी कोपर्यात, अखंड तिचा वास
विरहाची आंस, वाटतसे ॥ ३ ॥
गोड त्याचे रूप, गोड ती काया
सर्व ती किमया, विरहाने ॥ ४ ॥
मधुर ती स्मृति, अवीट ती मूर्ती
विरहातच तृप्ती, मज लाभे ॥ ५ ॥
तरी अंतकाळी, हीच भेट देवा
विरहाचा मेवा, द्यावा मज ॥ ६ ॥
सुरेश पेठे
०६ सप्टेंबर २००८
No comments:
Post a Comment