नको ओझे जाताना !
आज त्या घटनेला महिना झाला असेल
कोण जाणे वर्ष ही उलटेल
पुढील वर्षे मोजली तरी जातील का ?
कोण्या एका क्षणी, कोणी एक भेटते, हृदयी बैसते !
काहीतरी फसते, हृदय रिकामे हॊते !
खरंच? हृदय रिकामे हॊते ....पोकळी करून......की घर करून ?
पोकळी कशाला म्हणतात?...... म्हणजे मोकळी जागा ?
कुठे असते ती पोकळी की मोकळी ? हृदयात......मनात ....?
तसं तर आयुष्य हीच एक मोठ्ठी पोकळी, एकदम आगळी !
काय काय भरले आहे त्यात ? काय रहाते काय जाते ?.....
भरते म्हणजे तरी काय ? वस्तू आहे दाखवायला ?
वेळ कुणाला बघायला? जो तो आपल्याच धुंदीत, बेहोषीत !....
कधीतरी ... होते भेटणे ! वाटते भरले सगळे जणूं !
माववायला नसे जागा एकही आता अणू- रेणू !
क्षण एक पुरे पण त्याला..... रिता व्हायला !
वेळ नसे विचार ही करण्या !
आता ?...
पण नाही ही तर ’ त्याची ’ योजना ! उगाचंच कशाला कमर वांकवायला ?
नको ओझे जाताना !
सुरेश पेठे
२६जाने०९
